Alabaş, Turpgiller (Brassicaceae) familyası Brassica oleracea türü ve caulorapa gongylodes alt türüne mensuptur.

Brassica oleracea türü ayrıca brokoli, lahana, Brüksel lahanası, kale, karnabahar ve Milano lahanasını da içerir.

Alabaş, şişkin gövdesi için yetiştirilen iki yıllık bir bitkidir.

Bitkiler çok az yaprak üretir ve eti yumuşak kalır.

Sapının büyüklüğü ve rengi ile ayırt edilen farklı çeşitleri vardır.

Erkenci çeşitleri ve uzun süreli saklamaya uygun olan çeşitleri vardır.

İlk yılda, tohum için yetiştirilen saklamalık çeşitler, tüketim için yetiştirilenlerle aynı şekilde büyütülür.

İlk yıl, kışı geçirecek ve ertesi yıl çiçek açacak şişkin gövdeler oluştururlar.

Sonbaharın sonunda fazla gelişmiş veya yarılmış gövdelerin kışı geçirmesi zor olacaktır. Bu nedenle çoğu bölgede hem erkenci hem de saklanan çeşitleri Haziran veya Temmuz aylarında ekmelisiniz.

İlkbaharda 10 ila 15 bitki elde etmek amacıyla sonbaharda 30 alabaş bitkisi seçmelisiniz ki iyi bir genetik çeşitlilik sağlansın.

Alabaş tohumu üretmek, çeşidin özelliklerini gözeterek büyüme dönemi boyunca izlenen sağlıklı bitkiler gerektirir: sap kalitesi, canlılık ve hızlı büyüme, hastalıklara karşı direnç, iyi depolama kapasitesi, erkencilik, soğuğa dayanıklılık gibi.

Tohum için büyütülen bitkiler bir mahzende saklanabilir; yan yaprakları kesmeli ancak merkezdekileri bırakmalısınız.

Bitkiler daha sonra kuma veya kaplara yerleştirilir.

Kış aylarında alabaşların çürüme olasılığı lahanalara göre daha azdır.

Ilıman iklime sahip bölgelerde alabaşlar toprakta kalabilir çünkü -7° C’ye kadar donları tolere edebilirler. Kuru bir kış en iyisidir ve su içeriği daha az olan gövdeler kışın zorluklarına karşı daha dayanıklı olurlar.

İlkbaharda şiddetli don tehlikesi geçtiğinde, alabaşları sakladığınız yerden çıkarın ve üçte ikilerini toprağın altında kalacak şekilde yeniden dikin.

Alabaşlar çiçek saplarını büyütecek ve sonra çiçek açacaktır.

Devrilmelerini önlemek için bazen çiçek saplarını kazıklarla desteklemek gerekir.