Yaban havucu, Maydanozgiller (Apiaceae) familyasına ve Pastinaca sativa türüne aittir. Kökü için yetiştirilen iki yıllık bir bitkidir. Yaban havucu çoğunlukla beyaz renklidir ancak çeşitli toprak ve iklim koşullarına adapte olmuş farklı çeşitleri vardır.

Yaban havucunun çiçek başı, genellikle hermafrodit olan küçük çiçeklerden oluşan bir şemsiye biçimindedir. Erkek üreme organı olan stamen, dişi üreme organı olan pistilden önce olgunlaşır.

Bu nedenle aynı çiçek içinde kendi kendini dölleme gerçekleşmez. Yine de çiçekler aynı anda açmadığından, aynı şemsiye içinde veya aynı bitki üzerindeki iki şemsiye arasında kendi kendine döllenme mümkün olabilmektedir.

Döllenme farklı bitkilerin şemsiyeleri arasında da gerçekleşir.

Yaban havucu öncelikle böcekler, özellikle de Diptera ve Lepidoptera türlerinden böcekler ve genellikle yaprak bitleriyle kaplı şemsiyelere ilgi duyan uğur böcekleri tarafından tozlaştırılan allogam bir bitkidir.

Yaban havucu, yabani yaban havucu ile çaprazlanabilir.

Çapraz tozlaşmayı önlemek için, iki yaban havucu çeşidi 300 metre arayla yetiştirilmelidir. Aralarında çit çalısı gibi doğal bir bariyer varsa bu mesafe 100 metreye düşürülebilir.

Çeşitleri izole etmek için iki çeşidi farklı ağlarla kaplayabilir, dönüşümlü olarak bir gün biri kapalıyken diğerini açabilir ya da bir çeşidi kalıcı olarak bir böcek ağıyla kaplayabilir ve içine bir yaban arısı kovanı koyabilirsiniz (daha fazla bilgi için “Tohum üretiminin ABC’si” bölümündeki izolasyon teknikleri modülüne bakın).

Tohum üretimi için ve yemeklik tüketim için yetiştirilen yaban havuçları, aynı şekilde yetiştirilir, ancak tohumlarını yalnızca döngünün ikinci yılında üretirler.

Sezon başında tohumların çimlenmesi uzun sürebilir – yaklaşık üç hafta.

Geliştikten sonra, tohum üretimi için tasarlanan yaban havuçlarının kışın saklanması için farklı yöntemler mevcuttur. Kökleri sonbaharda çıkarmak mümkündür. Bunlar çeşide özgü özellikler gözetilerek seçilmelidir: renk, şekil, canlılık. Kökler susuz temizlenir ve yapraklar boyun kısmının üstünden kesilir. Daha sonra açık havada kısa bir süre kurumaya bırakılırlar. Sonrasında onları kilerde saklamalısınız.

Kış boyunca düzenli olarak kontrol etmeli ve çürümeye başlamış olanları çıkarmalısınız.

En basit yöntem, bahçede toprağa bırakmaktır. Yaban havucu en dayanıklı bitkilerden biridir ve çok soğuk bölgelerde bile kışın toprakta kalabilir. Hatta lezzeti don ile daha da artar.

Soğukların en kötüsü geçtikten sonra onları sökmeli ve tohum üretimi için olanları seçmelisiniz.

Kökleri bahar başında yeniden dikin. Her bitki arasında 60 ila 90 cm mesafe olacak şekilde boyun zemin seviyesinde ya da biraz altında olacak şekilde gömün. Yaban havuçlarının birbirine yakın ekilmesi, düşük kaliteli tohumları olan üçüncül şemsiyelerin sayısını azaltır.

Genetik çeşitliliği korumak için en az on beş ila yirmi bitki gereklidir.

Tohum için yetiştirilen yaban havucu, iyi yıllarda iki metre yüksekliğe ulaşabilen muhteşem bitkilerdir. Bazen onları kazıkla desteklemek gerekir.

Yaban havucu farklı zamanlarda çiçek açan birkaç şemsiye üretir.

Bunlardan ilki, birincil şemsiye adını taşır ve ana gövdenin ucunda bulunur.

İkincil şemsiyeler, ana gövdeden gelişenlerdir.